BACK | Casper Hoogzaad

 

Twee schilders, één gedachte. Een paar kunstwerken waren verkocht en ik was nadien de lege ruimte aan het herschikken in de galerie. Al spullen verschuivend staan er opeens twee op het oog volkomen tegengestelde schilderijen bij elkaar in de buurt.  Ze lijken elkaar te versterken door kleur en vorm. En ze vertellen in feite ook nog eens hetzelfde verhaal. Jawel, de geslachtelijke liefde, het zal eens níet.

Tegengesteld, omgekeerd, andere metafoor, maar dezelfde beeldtaal. Het intieme naaktmodel van Gérard van den Eerenbeemt is met een paar snelle streken op het doek gezet. Eerder een tekening in verf dan een schilderij. Daar ligt zijn vrouw te slapen, de grote vermoeidheid, in zichzelf gekeerd, niet eens uitdagend, alleen maar moe. Maar de schilder ziet zo mooi haar vulva gesloten tussen haar dijen liggen. Hij kent het genot, maar verplaatst de handeling van het genot naar het kijken. Zwiept haar in enen op het doek. Daar, dat potloodstreepje onder de bil, daar ligt de toon die de muziek maakt.

 

 

 

Waar dat naakt in slechts een paar snelle armbewegingen is ontstaan, heeft het bloemstilleven van fijnschilder Casper Hoogzaad welen van geduldig gepenseel ondergaan. Laag over laag, haast onzichtbaar dunne ragfijne kleurlaagjes van zelfgemaakt pigment, neergedwarreld sediment in een rivier, langzaam aangeslibt tot iets wat vorm en kleur heeft. Materie.
Casper is uiteraard niet de eerste schilder die bloemen of fruit gebruikt om erotiek te verbeelden. Die traditie is zo oud als de mensheid. Wij mensen zien nu eenmaal in alles seks. Wat dit schilderij bijzonder maakt is dat de vrucht onmiskenbaar een penis is, en het uiteinde van de penis heeft weer een vrouwelijk geslacht. En dat in zo’n onverstoorbare setting van haast 17e eeuwse schildertechniek, zo’n stil vanzelfsprekend stilleven waar je geneigd bent aan de symboliek voorbij te kijken, omdat die symboliek de onze niet meer lijkt te zijn.