BACK | GL van den Eerenbeemt

 

Een venijnig schilderijtje. Twee vrijwel identieke galgroene koppen, liggende figuren, allebei een bruingezwollen drankneus. Twee akelige gebitjes in de halfgeopende mond. Geen prettig beeld. En toch is dit een goed en zelfs prachtig klein werk. De zeer precieze ‘mooie’ schildertoets tekent de aandacht waarmee het gemaakt is. Titel van het werk: Familie. En daar schiet ik dan ineens van in de lach.

Heerlijk om de nare kantjes van familie eens zo expliciet uitgelicht te zien. Want juist daar, binnen de familie, doet men zijn mensenkennis op, daar vind de vorming plaats hoe een mens zich verhoudt tot de rest van de wereld. Uit loyaliteit en liefde wordt de narigheid en valsheid meestentijds met de mantel der liefde bedekt, maar het verdriet kiert eeuwig door de mottige gaten naar buiten. Ach, niets zo gevaarlijk voor een kind als een gezin! Deze verrukkelijke paradox doet altijd en overal opgeld. Bron van liefde en geborgenheid, thuisbasis van alle leed op de wereld. Dichtbij en veraf. Niets zo geruststellend als het getik van breipennen. Niets angstaanjagender dan het geluid van de sleutel in het voordeurslot. Of andersom natuurlijk. Want geen familie is hetzelfde.

Dan terug naar het schilderij met zijn raadsels. Zijn het twee doden? Of is het één dode opgebaard voor een spiegel? Wanneer je wat langer kijkt versmelten de koppen gemakkelijk tot één portret. Kijkt de dronken schilder hier zelf met een dubbele blik naar zijn vader? Zijn het twee broers, oude comazuipers, of twee doorgezopen ooms, echte slechterikken? Of zijn hier alle dronken familieverhalen en explosies in één grimmig beeld gepropt? Het leven van de inmiddels verscheiden schilder Van den Eerenbeemt geeft alle aanleiding tot deze veronderstellingen.

In stock van Van den Eerenbeemt: schilderijen, tekeningen, grafiek, collages.